Updated: 04/10/19 | April 10, 2019
“I’m going to quit my job when we get back,” I said, looking to my pal Scott.
“Πραγματικά? Αμφιβάλλω γι ‘αυτό.”
“No really, I am. I’m going to quit and travel the world,” I said, turning my face back into the warm Thailand sun.
It was 2004, and we were in Ko Samui. We had just visited Chiang Mai, where I had met the five travelers who so inspired me to travel the world.
Their world of no 401(k)s, vacations, and bosses seemed too good to be true and I wanted to be a part of it.
I was determined to be a part of it.
I even started to prepare for it while in Thailand before I had any real idea of what I was going to do.
While on Ko Samui, I bought the Lonely planet guide to Southeast Asia.
I didn’t even know if I’d go there on my next trip. I didn’t know when my trip would be or for how long or what I wanted to see.
But buying that guide made the whole thing seem more real. It was my commitment to travel. I had the guide; there was no turning back now. The guide symbolized my trip, and for me, it represented what I had to do to make the mental leap.
This book was like an ancient relic that contained hidden knowledge that I, a new initiate, had to decipher. It was my guide into the unknown. how could I stretch my money for a whole year? how could I get by without speaking a word of the language? how could I avoid getting scammed? how could I make my travel as rewarding as I envisioned it would be? how could I do it as effortlessly as the new pals I met in Thailand? all of those answers, it seemed to me, were in this book—or at least the hints to the answers were there.
I read every page of the book on the flight home. I highlighted destinations, planned routes, and worked out my trip in my head. I knew everything about Southeast Asia by the time I touched down in Boston.
However, once back home, I pertained to the realization that I had no idea how to make this happen.
Would I finish my MBA? how much money would I need? When could I go? Where would I go? What would people say? how do I get an RTW ticket? What credit card should I use? Are hostels safe?
The list of questions seemed endless, and in the days before travel blogs, Twitter, and iphone apps, the challenge of planning a trip was a lot more daunting than it is today. outside of a few websites, there just wasn’t as much information on the Internet back then.
It took a lot longer to find and was usually a bit dated.
But the real challenge would be telling people I was leaving and letting them know I meant it. I don’t remember the exact conversation I had with my parents. They always counter my impulsive decisions (of which there are many) with some nervous, “the world is a dangerous place and we worry” parental response.
Over the years I sort of tuned them out. I have my father’s stubborn streak, and once I make a decision, I make it.
For a while, I don’t think they even believed me, and until the day I left, they tried to talk me out of it.
But what I do remember is going into my boss’s office.
It was a few weeks after I had come back from Thailand, and I was getting more and more sure that I was going to do this trip. I knew I had to do this trip. I went into his office and told him we needed to talk.
A bald, heavyset, affable guy with a love for cooking and wine, who always encouraged me to strive for more, I figured he would be the most understanding and encouraging. and I owed it to him to give him plenty of time to find a replacement.
I laid it all out. I told him about how ever since my Costa Rica trip I couldn’t stop thinking about traveling. I told him about meeting my new Canadian and Belgian pals and how I knew from talking with them that I had to travel around the world before I started my career. and I told him that whatever career that might end up being, it wouldn’t be in healthcare.
He leaned back in his large leather chair and gave me a dissatisfied look.
“You’ve only been here eight months, Matt. It’s hard to find a new person, especially someone good. I think there’s a future for you in health care.”
As he spoke, I heard a mix of anger, sadness, and disappointment in his voice. He had taken to being my mentor, giving me more and more important tasks, letting me manage one of the training programs he was responsible for, and coaching me into adulthood. It wasn’t simply that he’d have to go to the effort of replacing me—I really think he believed I had a future there.
“I won’t leave right away,” I replied. “I’ll stay until July, finish my MBA, and then leave for my trip. That will give you six months to find a replacement.”
“I had always seen you as a potential hospital executive or CEO one day.”
It was flattering, if not also totally manipulative. Not a lot of entry-level workers get that sort of vote of confidence from their boss, assuming he really meant it. I choose to think he did. and what did it mean if I was right? A milΛιοντάρι δολάριο ετησίως. Ένα μεγάλο γραφείο. Ένα προσωπικό. Φανταστικά δείπνα. ελκυστικά πράγματα. Αλλά θα στοιχηματίσω τη μελλοντική μου ευτυχία ότι ήταν πραγματικά στο τραπέζι; Και θα ήθελα να περάσω τα επόμενα 25-30 χρόνια της ζωής μου να φτάσω εκεί;
Έλαβα κατά νου αλλού. Και έχω κατά νου τον οδηγό που κάθεται στο γραφείο μου.
«Το εκτιμώ», του είπα. “Αλλά ξέρω ότι αυτό είναι το σωστό για μένα αυτή τη στιγμή. Και ο χρόνος είναι τέλειος. ”
Κάθισε εκεί σιωπηλά, το πρόσωπό του έχασε στη σκέψη καθώς επεξεργάστηκε τις πληροφορίες. Μεγάλωσα πιο νευρικός, καθώς κάθε δευτερόλεπτο στο χρονομετρημένο.
Έριξε το κεφάλι του και αναστέναξε.
“Εντάξει, θα μιλήσω με τον διαχειριστή γραφείου και θα αρχίσουμε να ψάχνουμε για την αντικατάστασή σας. Θα μου λείψεις. Αλλά αν αισθάνεστε ότι αυτό είναι σωστό, νομίζω ότι πρέπει να το κάνετε. ”
Κατά κάποιο τρόπο, ήταν κάτι περισσότερο από τη δουλειά μου που εγκατέλειψα εκείνη την ημέρα. Έφυγα από τη ζωή μου.
Έφυγα από το αμερικανικό όνειρο.
Η ζωή μου είχε κατευθυνθεί κάτω από έναν δρόμο που συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν έτοιμος για: γάμο, σπίτια, παιδιά, 401 (k) s, ημερομηνίες παιχνιδιού, κεφάλαια κολλεγίων – όλα όσα σκέφτεστε όταν σκέφτεστε το αμερικανικό όνειρο.
Στις 22, εργαζόμουν 50-60 ώρες την εβδομάδα, επενδύοντας σε ταμεία συνταξιοδότησης και σχεδιάζω τα επόμενα 40 χρόνια μου. Ποτέ δεν το αγάπησα, αλλά αυτό ήταν ακριβώς αυτό που έκαναν οι άνθρωποι, έτσι;
Ενώ δεν υπάρχει τίποτα κακό με αυτό, δεν ήταν αυτό που πραγματικά ήθελα.
Χρειάστηκε ένα ταξίδι στην Ταϊλάνδη για να με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι ήμουν δυσαρεστημένος. Μου έδειξε ότι υπήρχαν περισσότερα στη ζωή από το εταιρικό άλεμα. Ενώ αυτός ο τρόπος ζωής είναι καλός για πολλούς ανθρώπους, δεν ήταν για μένα.
Η μέρα που έφυγα από το γραφείο ήταν η μέρα που εγκατέλειψα μια ζωή που δεν μου άρεσε ποτέ. Ζούσα να δουλέψω, να μην εργάζομαι για να ζήσω. Έτσι, όταν πήγα στο δρόμο στις 25, ήξερα ότι δεν ήμουν έτοιμος για αυτό το είδος ζωής. Είχα επιστρέψει στον “πραγματικό κόσμο” όταν τελείωσε το ταξίδι μου.
Αν και, με την πάροδο του χρόνου, συνειδητοποίησα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να επιστρέψω. Το χάσμα μεταξύ αυτού του κόσμου και του ορυχείου ήταν πολύ μεγάλη.
Μερικές φορές οι αποφάσεις κάνουμε Ripple προς τα εμπρός στη ζωή μας σαν γιγαντιαία τσουνάμι. Νόμιζα ότι η μέρα που εγκατέλειψα απλώς εγκατέλειψα μια δουλειά. Αποδείχθηκε ότι εγκατέλειψα έναν τρόπο ζωής. Έφυγα από το αμερικανικό όνειρο, και με αυτόν τον τρόπο βρήκα τη δική μου και ποτέ δεν κοίταξα πίσω.
Και λένε ότι η διακοπή είναι για τους ηττημένους.
Πώς να ταξιδέψετε στον κόσμο σε 50 $ την ημέρα
Ο οδηγός χαρτιού του New York Times για το World Travel θα σας διδάξει πώς να κυριαρχήσετε την τέχνη του ταξιδιού, ώστε να βγείτε από το πεπατημένο μονοπάτι, να εξοικονομήσετε χρήματα και να έχετε μια βαθύτερη ταξιδιωτική εμπειρία. Είναι ο Οδηγός Σχεδιασμού Α για τον Ζ, που το BBC κάλεσε την “Βίβλο για ταξιδιώτες του προϋπολογισμού”.
Κάντε κλικ εδώ για να μάθετε περισσότερα και να αρχίσετε να το διαβάζετε σήμερα!
Κλείστε το ταξίδι σας: Συμβουλές και κόλπα υλικοτεχνικής υποστήριξης
Κλείστε την πτήση σας
Βρείτε μια πτήση χαμηλού κόστους χρησιμοποιώντας το Skyscanner. Είναι η αγαπημένη μου μηχανή αναζήτησης επειδή αναζητά ιστότοπους και αεροπορικές εταιρείες σε όλο τον κόσμο, ώστε να γνωρίζετε πάντα ότι δεν αφήνεται η πέτρα.
Κλείστε το κατάλυμα σας
Μπορείτε να κλείσετε το ξενώνα σας με το Hostelworld. Εάν θέλετε να μείνετε κάπου εκτός από έναν ξενώνα, χρησιμοποιήστε το Booking.com καθώς επιστρέφουν σταθερά τα λιγότερο δαπανηρά ποσοστά για τους ξενώνες και τα ξενοδοχεία.
Μην ξεχνάτε την ασφάλιση ταξιδιού
Η ταξιδιωτική ασφάλιση θα σας προστατεύσει από ασθένεια, τραυματισμό, κλοπή και ακυρώσεις. Είναι ολοκληρωμένη προστασία σε περίπτωση που οτιδήποτε πάει στραβά. Ποτέ δεν πηγαίνω σε ένα ταξίδι χωρίς αυτό, όπως έπρεπε να το χρησιμοποιήσω πολλές φορές στο παρελθόν. Οι αγαπημένες μου εταιρείες που προσφέρουν την καλύτερη υπηρεσία και αξία είναι:
SafetyWing (καλύτερο για όλους)
Ασφαλίστε το ταξίδι μου (για όσους άνω των 70)
Medjet (για πρόσθετη κάλυψη εκκένωσης)
Είστε έτοιμοι να κλείσετε το ταξίδι σας;
Ελέγξτε τη σελίδα πόρων μου για τις καλύτερες εταιρείες που θα χρησιμοποιήσετε όταν ταξιδεύετε. Παραθέτω όλα αυτά που χρησιμοποιώ όταν ταξιδεύω. Είναι το καλύτερο στην τάξη και δεν μπορείτε να πάτε στραβά χρησιμοποιώντας τα στο ταξίδι σας.